Medine görününce salâvat-ı şerife getirilerek şu dua okunur:
اَللّٰهُمَّ هَذَا
حَرَمُ نَبِيِّكَ وَمَهْبِطُ وَحْيِكَ، فَامْنُنْ عَلَيَّ بِالدُّخُولِ فِيهِ، وَاجْعَلْهُ وِقَايَةً لِي مِنَ النَّارِ، وأَمَاناً مِنَ الْعَذابِ، وَاجْعَلْنِي مِنَ
الْفَائِزِينَ بِشِفَاعَةِ الْمُصْطَفَى يَوْمَ الْمَآبِ.
“Allah’ım! Burası senin peygamberinin haremidir. Senin vahyinin indiği mübarek beldedir. Bu güzel beldeyi benim için Cehennem’e karşı siper, azaba teminat kıl.
“Allah’ım! Bana rahmet kapılarını aç. Resulünün ziyaretini nasip eyle. Salih kullarına lütfettiğin güzellikleri bana da ihsan eyle. Efendimizin şafaatine beni de nail eyle.”
Efendimiz (a.s.m.), kendisini ziyaret hususunda şöyle buyurmuşlardır:
“Beni ölümümden sonra ziyaret eden, hayattayken ziyaret etmiş gibi olur.”
“Kabrimi ziyaret edene şefaatim vacip olur.”
“Kim sevabını Allah’tan umarak beni Medine’de ziyaret ederse bana komşu olur. Ahirette ona şefaat ederim.”
“Evimle minberim aras,ı Cennet bahçelerinden bir bahçedir.”
